بهروز قنبری

بسمه تعالى
يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي
به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و به نام کسی که توان رزمیدن و جنگیدن و در آخر شهید شدن را در وجود ما نهاد و با درود وسلام بر منجی عالم بشریت مهدی موعود و نایب بر حقش پیر جماران و بعد از مولایش مهدی یگانه پرچمدار و بوجود آورنده ی انقلاب ایران و با درود وسلام بر رزمندگان جبهه های نور علیه ظلمت.
خدایا تورا سپاس از اینکه در وجودها این قدرت را نهادی که بتوانم به سویت گام بردارم و از قافله ای که به سویت در عرض این چند سال جنگ می آیند و در حرکتند و سردار و پرچمدار آنها مهدی که با پرچم سرخ «لاله الا الله» در دست دارد عقب نمانم و بتوانم خود را به این کاروان برسانم و همچنین سپاسگزارم از اینکه نگذاشتی که در اول دوره جوانی ونادانی با آرزوهای زیاد ولی پویچ به راههای دور و درازو گمراه کشانیده شوم. مانند بسیاری از افراد جامعه که الان هم نیز با گذشت چندین سال جنگ و دادن صد ها هزار شهیدی که با ریختن خون خویشتن حماسه ای مانند حماسه ی خونین کربلای حسینی می آفرینند به کارهای زشت و پلید خویشتن ادامه میدهند. اما چند کلمه ای به افراد جامعه خویش و دوستان و آشناین گرچه من کوچکتر از ان هستم که بخواهم نوشه ای داشته باشم برای ملت شهید پرور زاغه و دیگر مردم ولی وظیفه ای که شهیدان با دادن خون خویش بر دوش ما نهاده است بر خود واجب دیده که سخنانی با شما در رابطه با کار شما در پشت جبهه داشته باشم. سخنانم را با چند کلمه از سخنان امام امت شروع می نامیم، که می فرماید: بر کسانی که می تواند در میدان جنگ برزمند واجب است که به جبهه بروند آری برادران و خواهران گرامی کسانی که توانایی رزمیدن و جنگیدن با دشمن تجاوزگر را دارند به جنگ بیایند جنگی ناخواسته، جنگی که دشمنان ما بر ملت ایران تحمیل نمودند جنگی که باعث شهید شدن سران کشور ، شهید شدن عده ای از روحانیون و بالاخره شهید شدن بسیاری از عزیزان شما که آرزوهای بسیاری داشته اند . اما کسانی که نمی توانند به جبهه بیایند می توانند با ایثار و فداکاری و کمک نمودن به جبهه ها دین خود را به این جنگ و به این انقلاب ادا نمایند آری می توانند با کمک خویشتن سهمی از این جنگ را داشته باشند و اما تو ای منافق که با توطئه چینی در پشت جبهه میخواهی ملت را از راه مصرف نمایی بدان که با ریختن خون شهیدی همچون باقری ها فرخی ها و یا خود من خون مردم به جوش آمده و با به جوش آمدن خون آنها چنان مشتی به دهان شما منافقین خواهند زد که دیگر نتوانيد از جا بلند شوید. و اما چند کلمه ای با خانواده خویش پدرم، مادرم، برادران و خواهرانم و تمامی فامیل هایم می گویم در شهادت و تشیع جنازه ام و در نبودن من گریه نکنید بلکه تا می توانید برای من گریه کنید چنان گریه ای کنید که بغض شما خالی شود برای اینکه من نتوانستم پسری شایسته و فرزندی نیکو برای شما در این چند سال عمر باشم. آری گریه کنید ولی نه در کنار منافقین که موجب خوشحالی آنها گردد در جایی پنهان و در خفا می توانید گریه کنید امیدوارم که بعد از من احساس هیچگونه نگرانی و تنهایی ننماید و اما این فکر هم به مغزتان خطور نکند که در آنجا پدر و مادری نبود در موقع جان سپردن سرم را بر روی زانوی خویش قرار بدهد بر عکس رسول الله به عنوان پدر حضرت زهرا به عنوان مادر حسین و زینب به عنوان خواهر و برادرانم در موقع جان دادن سرم را بر روی زانو خواهند گرفت و اما این را هم داشته اشید که من آگاها به این راه مقدس قدم نهادم و کسی مرا وادار به رفتن به این راه ننمود به غیر از وظیفه ای که شهیدان بر روی دوش ما نهاده است. دیگر مزاحم اوقات شریفتان نمی شوم و شمارا به خدای متعال می سپارم .
بهروز قنبری