محمد حسین یزدی

بنام خداوند تبارك و تعالي وصيت نامه را با كمي وقت شروع مي كنم: اي مادرم اگر من كشته شدم ترا به جان پدرم گريه مكن چون گريه باعث بيماري بيشتر شما ميشود و برادرم مي دانم كه براي شما نبودم ولي تو را به خدا مرا ببخش چون كه باعث اذيت و مزاحمت در راحتي شما با خانواده بودم و حرف هاي شما را گوش نمي كردم و راهي را كه به سرخورده بود بدون اطلاع ادامه مي دادم و من هم كه از روي مزاحمتي كه در خانه شما بودم وجدانم ناراحت مي شد و يا گناهاني كه به صورت از نگاه كردن حرف زدن مي كردم به طرف خدا مي خواستم سوق پيدا كنم و راه حق و حقيقت را پيدا كنم به سوي جبهه پناه بردم و براي انقلاب هم كار كوچكي انجام داده باشم و برادرم اگر پولي هم كه در بانك دارم و در بسيج دارم خرج وسايلي كه مي خريد بكن و خرج حجله براي من نمي خواهم بكني چون كه خرج آن باعث ناراحتي و خوشحالي يك از جمعيت ايران مي شود.
و خواهرانم مي دانم يك برادري لياقتي براي شما نبودم ولي تو را به خدا با معصيت كه بر شما مي آيد صبر پيشه كنيد تا مورد خشم خداوند قرار نگيريد. و براي شوهرهايتان فرزندانتان مهر و نوازش در روزگار و خانواده سرمشق خود قرار بدهيد و اي همكلاسي هايم در مدرسه بياد ما باشيد و يك فاتحه اي هم بياد ما اگر كشته شديم بخوانيد و اي برادرانم حرف معلم برابر با حرف پدر و مادر و اگر هم در حرفشان ناراحتي بود اين را بدانيد كه يك گنجي در آنها قرار دارد و درس را سرمشق خود قرار بدهيد و مرا مورد مغز خود قرار بدهيد و در دعاها مرا دعا كنيد و اگر توانستيد شركت كنيد تا پيوند دوستي خودمان را بيشتر كرده باشيم و در آن دنيا هم با هم در يكجا باشيم. و اي معلمان آينده نسل آينده را خوب تربيت كنيد تا جامعه مورد سرزنش ابرقدرت ها نشود به اميد آينده سرنوشت جنگ و اي بستگان عزيز مرا مورد بخشش و مغفرت خود قرار بدهيد و ديگر وقت ندارم و حرف ها زياد بود و وقت كم.
خداحافظ به اميد ديدار كربلاي حسيني
محمدحسين يزدي