ابوالفتح گل عباسی (گلعباسی)
محل تولد: تهران - ورامین
پردیس محل تحصیل: سمنان - مرکز تربیت معلم شهید رجایی سمنان
رشته تحصیلی: آموزش رياضی
شهادت: 1357/08/28
محل شهادت: تهران - ورامین، دبیرستان شهید مصطفی خمینی (پهلوی سابق)
عملیات: سایر
بار خدایا تو را شکر می گویم که توفیق جهاد در راه خودت را به این بنده حقیر و گنه کار عطا کردی و سپاس می گویم تو را که بعد از چندین ماه جهاد مرا بسوی خود خواندی و شربت شهادت را به این بنده رو سیاه خود نوشاندی.
در پایان به امام خمینی می گویم:«ای که وجودم از تو زنده شد تا آخرین لحظه بر پیمان خود استوار ماندم.»
شهید ابوالفتح گل عباسی، فرزند غلامرضا در سوم تیر ماه ۱۳۳۹ در محله شاه حسین ورامین دیده به جهان گشود. از همان اوایل کودکی به طور منظم در جلسات و هیئات مذهبی شرکت می نمود. تحصیلات خود را با موفقیت به پایان رسانید. همزمان با اوج درگیری ها و جریانات انقلاب ۱۳۵۷ در امتحانات تربیت معلم استان سمنان قبول شد ولی به علت شدت فعالیت هایش به ورامین بازگشت و به همراه دوستانش در تظاهراتها و فعالیتهای مخفیانه شرکت مینمود. در نهایت در یکی از همین فعالیتها که بر علیه مسئولان دبیرستان مصطفی خمینی (پهلوی سابق) انجام شد در اثر آتشسوزی در مدرسه به بیمارستان منتقل شد، امّا به علت عدم رسیدگی لازم پس از چند روز در آبان ماه ۱۳۵۷ به درجه رفیع شهادت نائل آمد. مزار پاکش در حسینیه شاه حسین ورامین نورافشانی می کند.
بسم الله الرحمن الرحیم
اینجانب ابوالفتح گل عباسی فرزند غلامرضا شهادت میدهم به توحید کلمه و کلمه توحید به وحدانیت الله او که همه چیز ساخته اوست و خودش ساخته کسی نیست همان که بازگشت بسوی اوست به نبوت پیامبران از آدم تا خاتم و به یوم الحساب.
با درود فراوان بر حضرت محمد و ائمه معصومین و با درود بر خمینی کبیر و با درود و سلام به ارواح طیبه شهدای انقلاب اسلامی ایران.
بار خدایا تو را شکر می گویم که توفیق جهاد در راه خودت را به این بنده حقیر و گنه کار عطا کردی و سپاس می گویم تو را که بعد از چندین ماه جهاد مرا بسوی خود خواندی و شربت شهادت را به این بنده رو سیاه خود نوشاندی.
خدایا تو را شکر میگویم که مرا با این همه گناه و عصیان در پیش پدر و مادرم رو سفید کردی پروردگارا هر چند من در راه تو کشته شدم ولی بار گناهانم بسیار سنگین است و عاجزانه از تو تقاضا دارم که بر من حقیر رحم کنی و شب اول قبر را بر من آسان گردانی.
پدر و مادر عزیزم از اینکه مرا با زحمت بسیار بزرگ کرده و به قربانگاه حق فرستادید بر خود ببالید که در پیشگاه خداوند مقامی بس بسیار بزرگ دارید.
در پایان به امام خمینی می گویم
ای که وجودم از تو زنده شد تا آخرین لحظه بر پیمان خود استوار ماندم.
ابوالفتح گل عباسی/ هفدهم تیر 1357