رحیم نوروزی

شهید رحیم نوروزی در روستای سرسبز و خوش آب و هوای آلیله سر شهرستان گرمی به تاریخ 1345 دیده به جهان گشود ، رحیم اولین فرزند خانواده بود ، پدر بزرگوارش « حنیفه» کشاورزی پاک سرشت و ساده بود و با رنج و زحمت فراوان از طریق کشاورزی و دامداری مخارج خانواده را تامین می کرد.
مادر بزرگوارش ، گل دسته زنی مهربان و مومنه بود ، او زمانیکه رحیم هنوز پا به دوران نوجوانی نگذاشته بود چون گلهای بهاری دست خوش خزانی زود هنگام شد و با فراق خویش خانواده را سخت متاثر کرد .
رحیم تحصیلات ابتدائی و راهنمائی اش را با شور و شوق فراوان در مدرسه روستای زادگاهش آلیله سر به پایان رسانده است . در هفت سالگی دوشادوش هم سن و سالهای خود در سال 1352 روانه تحصیل شد ، شور و اشتیاقی عجیبی از کودکی به آموختن و کتاب داشت شور و اشتیاقی که از او دانش آموزی نمونه و درس خوان ساخته بود .
بعد از اتمام دوره راهنمایی رحیم در سال تحصیلی 58-59 در کلاسهای راهنمائی مدرسه آلیله سر نام نویسی کرد سه سال بعد او در حالیکه دوره راهنمائی را پشت سر گذاشته بود در دبیرستان امام خمینی (ره) گرمی نام نویسی و در رشته ادبیات و علوم انسانی مشغول به تحصیل می شود .
در طول این سالها رحیم علاوه بر تحصیل در کارها ی روستا بویژه در امور کشاورزی و دامداری به پدر کمک می کرد ، او به عنوان فرزند ارشد خانواده نسبت به امورات کشاورزی و دامداری حساسیت خاصی داشت ، این حساسیت در رفتار و رابطه او با دیگر اعضای خانواده نیز هویدا بود بگونه ای که سعی می کرد با مهربانی و محبت هایش گوشه ای از محبت مادری را در خانه پر کند .
دوستان و هم بازی های رحیم در این سالها هم سن و سالهایش در روستا بود ، بچه هایی که در کنار یکدیگر به بازی های محلی مشغول می شدند ، به مسجد می رفتند و در عزاداری های سالار شهیدان زنجیر زنی می کردند .
رحیم در طول سالهای تحصیل در دبیرستان امام گرمی در هنگام فراغت از تحصیل برای کارگری به رشت می رفت . او گرمای طاقت فرسای و هوای شرجی گیلان را در روزهای داغ تابستان تحمل می کرد تا بلکه بتواند علاوه بر تامین هزینه های تحصیل خود باری از دوش پدر سبک کند .
بعد از اتمام دوره دبیرستان ، رحیم در سال 1364 وارد مرکز تربیت معلم شهید رجایی اردبیل شد ، ورود به تربیت معلم به معنی نزدیکی تحقق آرزوی دیرینش یعنی معلم شدن بود . از دوران نوجوانی به عشق معلم شدن و اموختن علم و دانش به کودکان معصوم روستا روزها و لحظه ها را می شمرد و در روزهای سخت درس و امتحان با چنین آرمانی نیرو می گرفت از این رو زمانیکه بعنوان کارورز وارد کلاس درس می شود حس عجیبی تمام وجودش را فرا می گیرد ، حس آرامش ، حس لذت از زندگی حس معنا .
سال اول دوره تربیت معلم به پایان می رسد ، انس با قران ، مطالعه متون انقلابی ، در کنار باطن پاک و صادقانه و متواضع ، رحیم را به جبهه و ارزشهای معنوی آن سوق می دهد . چیزیکه با سرشت پاک او کاملا همخوان بود . رحیم جنگ را تبلور عشق بنده به معبود توصیف می کرد و به حقانیت رزمندگان ایمان داشت ، باورهای مذهبی و انقلابی رحیم در رابطه با دفاع از میهن و اسلام او را وادار به این کار بزرگ و مقدس می کرد و همواره بر ادامه راه شهدا تاکید داشت . بلاخره رحیم برای عملی کردن تصمیم اش وارد جبهه های جنگ شد . روز عزیمت رحیم با روز سالگرد مادرش مقارن بود . او در جبهه به عنوان یک آرپیچی زن خدمت می کرد و در نوع خود رزمنده ای فعال بود . او از عشق دفاع از میهن رفته بود و عشق شهادت او را پر شورتر می کرد تا اینکه در مورخه 11/11/65 در شلمچه در اثر اصابت تیر و ترکش به صورت پاک و نورانی اش به مقام بزرگ شهادت می رسد و شهید می شود.