سید ابوالفضل موسوی هفتادر

بسم االه الرحمن الرحیم
گمان مبرید آنانکه در راه خدا کشته شدند مردگانند بلکه زنده اند و در نزد خدای خود روزی می خورند.
با درود و سلام بر پیشگاه بقیه الله الاعظم روحی و الرواح الفدا بر منجی عالم بشریت حجه ابن الحسن العسکری و نائب بر حق و ولایت فقیه زمان حضرت ایت الله العظمی الامام الخمینی و به امید آزادی کربلا وصیت نامه خود را آغاز می کنم.جوانها و آنانکه می توانند به جبهه بیایند که فعلا مسئله اصلی جنگ است که در لبه پیروزی هستیم احتیاج به نیرو هست.پس هر چه زودتر به جبهه ها بیائید و مسئله جنگ را حل نمایید.الان که وصیت نامه خود را می نویسم چند ساعتی بیشتر به عملیات نمانده است اما تو ای مادر من هرگز لباس سیاه نپوش و هرگز در شهادت من گریه مکن که من امانتی بیش نیستم.فرض کن که اگر پولی از بانک گرفته ای و پس از مدتی پس خواستند ناراحت نمی شوی. ما نیز امانتی بیش نیستیم که صاحب آن امانت من را از شما خواسته.آفرین بر شیرت که اینچنین پاک بوده است اما شما ای برادران عابدین و حسن با درس خواندن خود راه شهیدان ادامه دهید و صادق جان و باقر جان صبر پیشه کن که استقامت از بهترین کارهاست اما شما ای اقوام و ای دوستان ای آشنایان هر که از ما بدی را دیده هست مارا ببخشد. عمه جان و خاله جان، پسر خاله ها و پسر دایی و مخصوصا دایی بزرگ حاجی سید مهدی که به عنوان پدر برای ما بوده اید.عموجان،پسر عمو و دختر عموها تمام مرا ببخشید و مارا حلال کنید که به قول شاعر:
اگر بار گران بودیم و رفتیم اگر نامهربان بودیم و رفتیم

اما دایی جان از تو چند خواهش دارم،150 تومان پول سید نور الدین نذر کرده ام بپرداز .یک ماه روزه و 2 سال نماز قضا دارم البته خوانده ام اما میترسم در دوران جوانی قبول نبوده باشد.وصیت هایی را داشته ام که تعداد چند چیزی که دارم به کسانی که وصیت کرده ام بپردازید.
اما شما ای معلمان آینده کشور، ای دانشجویان مرکز تربیت معلم از تحصیل.غافل نشوید که معلمی شغل نیست بلکه یک وظیفه بسیار سنگین است و باید پیامبرگونه عمل نمائید مخصوصا معلمان سال اول که دو سال باهم بوده ایم اگر ناراحتی از ما دیده اید مارا ببخشید.بین آبادی،واعظی،اقبال،عبدالهی،توکلی،اسماعیل حیدری،رضا ناصر حسینی،میرزایی،قاسمی،مظفری،محمودی،تاج آبادی،کاظمی نسب،سلیمی،بمانی،حسین مهدی،کمالی و دیگر بچه ها که فرصت ذکر تمام اسامی آنها نیست و از بچه های هفتادر،دو یا سه نفر مطمئن باشند که اگر توبه نکنند روز قیامت شرمنده خواهند شد.
تو ای کوه های کردستان،ای شهر بوکان،ای استان خوزستان شاهد باشید، ای قله های بلند سردشت،ای حجاج شهید شاهد باشید که تا آخرین نفس جنگیدم تا به شهادت رسیدم.دیگر بیشتر مزاحم وقت شریف شما نمی شوم و از تمام شما التماس دعا دارم.
اگر رفتم از این دنیا بدانید ای جهانداران من از شوریده حالان سر کوه وفا هستم.اگر غلامرضا پسر عمو مواظب رفیق من باش تا ببنی به قسمی که خورده وفا کی کند یا نه.