شاه کرم خوان پایه

با سلام و درود بر منجی عالم بشریت حضرت مهدی(عج) و نایب بر حقش روح خدا خمینی کبیر و سلام و درود بر ارواح طیبه شهدا و سلام بر خانواده های شهدا، مجروحین، مفقودین و اسرا و جانبازان جنگ تحمیلی.
ما همه از خدا راضی هستیم و به سوی خدا رجعت می نماییم، حال که از خدا هستیم باید سعی داشته باشیم که رضایت خدا را حاصل نماییم و زمانی می توانیم رضایت خدا را حاصل کنیم که به وظایف خود عمل نماییم و زمانی می توانیم به وظایف خود عمل نماییم که موقعیت شناس باشیم... برادران و خواهران امروز روزی است که بر شماها اتمام حجت شد و هیچ عذری نزد خداوند تبارک و تعالی ندارید، اگر کوتاهی کنید به روسیاهی ابدی گرفتار خواهید شد.
این زندگی زودگذر دنیا ارزشی ندارد که به واسطه ان زندگی ابدی اخرت خودرا خراب کنید، پس امروز، روز امتحان و آزمایش الهی هست. بیایید در این دانشگاه الهی شرکت کنید و بالاترین مدرک آن که همان پیروزی و شهادت است بگیرید، گول و فریب منافقین و این از خدا بی خبران را نخورید ، زیرا که هویت شان برای این ملت ثابت و مشخص شده‌است.
واما پیامی دارم ب شما امت حزب الله، امتی که بدنهای بر خون غلتیده فرزندانتان سرزمین اسلام را باتلاقی از خون ساخته، غمگین و ناراحت نباشید هرچند نامردان روزگار، بهشتی و باهنر و رجائی و دیگر برادرانتان را در آتش و پاسدارانتان را زنده ب گور در آتش سوزاندند. اگر اینها نیستند خدایشان زنده و جاوید است، اوحامی شماست و به شما ملت شجاع و قهرمان توصیه میکنم؛ که در خط امام و ولایت فقیه باشید، نکند خدای نکرده روزی پشت به امام و ولایت فقیه بکنید که آن روز عزای مسلمین است.
اما سخنی با پدر و مادر عزیز و مهربان:
پدر جان من راهم را شناختم و دنبالش رفتم و خوشحالم، من امروز احساس می‌کنم که دوباره جریان کربلا تکرار شده و حسین زمان خمینی روح الله هل من ناصر ینصرنی را فریاد می‌زنند. آیا میشود جواب فرزند پیغمبر(ص) را نداد؟ ما که اهل کوفه نیستیم که حسین(ع) را تنها گذاشتند. من مردن را بهتر از زندگی ذلت بار میدانم و در جواب حسین زمانم میگویم:
لبیک، لبیک، لبیک
خدایا خودت می‌دانی من با چشمانی باز و قلبی آگاه و ایمان به تو و طرفداری از حق و مبارزه با کفر و الحاد به این راه آمدم نه به خاطر ریا، تکبیر و خودنمایی، بلکه مبارزه با نفس و کامل کردن ایمان خود این راه را انتخاب کردم، پس پروردگارا تو خودت مرا بیامرز و از سر گناهانم درگذر و مرا جز اولیا خود قرار بده.
و اما تو ای مادری که شبها بر بسترم بیداری‌ها کشیدی، تویی که رنج‌ها دیدی، تویی که به قول خودت چقدر خون دل‌ها خوردی تا مرا بزرگ و به اینجا رساندی به تو می‌گویم: آیا یک مسلمان می‌تواند در خانه بنشیند و تماشاگر این باشد که مملکت و ناموس و شرفمان از بین برود، مسلماً نه، پس ناراحت این نباشید که وجود من در بین شما نیست شما افتخار کنید که فرزندی تربیت کردید و تحویل اسلام دادید. شما در پیشگاه خداوند تبارک و تعالی رو سفید و سربلند هستید، از شما می خواهم که نکند روزی از امام و انقلاب ناراحت شوید، عبادتتان را فراموش نکنید و تقوا را پیشه خود کنید و مرا حلال کنید که نتوانستم زحمات شما ها را جبران کنم. و اما برادران عزیزم از شما می‌خواهم که سلاح بر زمین افتاده‌ام را بردارید و با دشمنان اسلام بجنگید.
در پایان از کلیه قوم و خویشان که موفق نشدم با آنها خداحافظی کنم معذرت می خواهم امیدوارم که مرا ببخشید و حلال کنید، خداوند به همه مسئولین ما توفیق خدمت برای اسلام و مسلمین دهد.