محمدرضا اصیلی

در دامنه کوه سر به فلک کشیده‌ی الوند، در سرزمین گسترده و حاصلخیز همدان با آن هوای لطیف بهاری و سرمای طاقت فرسای زمستانی و شهر دار‌المؤمینن در شهر علامه حسینعلی و حسینقلی ها در سال ۱۳۴۴ از خانواده مذهبی محمدرضا که چهارمین فرزند خانواده بود به دنیا آمد. در همان اوایل گدیا راز و رمز های آینده را دریافته بود که باید در برابر ظلم و ستم آنچنان روح خویش را استحکام بخشید که با پرپر شدن خود خط بطلان بر تمامی نامردی ها و ظلم در سرزمین کربلای ایران وادی فاو بکشد و روح خود را به ملکوت اعلی برساند. در دل او با گذر زمان شعله سوزان عشق و علاقه به اهل بیت بیشتر شعله ور میشد. مادرش میگوید: یک شب در خانه نوار حاج آقا کافی که روضه طفلان مسلم را میخواند گوش میداد که متوجه شدم محمدرضا چه عاشقانه اشک بر دامن نازنینش میچکید و به خودش میپیچید و به من گفت: مادر دلم میسوزد اگر در آن زمان ما بودیم نمیگذاشتیم به آنها سخت بگذرد و مادر در جواب او میگوید:ان‌شاءالله تو هم شهید میشوی. و این کلمه مادر کودک هفت ساله را آرام میکند.
شهید پس از ورود به دبستان عارف در آن زمان گوی سبقت از نظر علم و ادب از دیگر همسالان را ربوده بود و با نوای جانبخش قرآن در جلسات قرآن و احکام در سازندگی روح خویش تلاش وافری داشت. در این زمان است که طلوع خورشید ولایت از کویر قم نورش را به دیگر صحراهای میهن اسلامی می‌رساند و او نیز در کنار مدرش که شخصیتی مذهبی انقلابی بود با جثه‌ی کودکیش در دنیای پر تلاطم بزرگ درونش با این نور همراه میشود.از هیچ تلاشی در حد توان دریغ نمینماید. مس از دوران راهنمائی تحصیلی در مدرسه عطار وارد دبیرستان میشود و در دبیرستان بار دیگر دوستانش که اکثرا در کنار پیکر پاکش با آرامش خاصی خفته‌اند–چون بین آنها صمیمیت شهادت صادق شده بود– در فعالیت های بسیج و انجن اسلامی دبیرستان شرکت فعال دارند. با دیگر دوستان، شب های چهارشنبه با توسل به اهل بیت در خانه شهیدان با خدایشان راز و نیاز مینمودند.
محمدرضا با دردها آشنا بود و آن را هدیه خدایی میدانست و در سال دوم دبیرستان آپاندیس او ترکید که از بیمارستان همدان به تهران اعزام شد و پس از خوب شدن پزشکان معالج اظهار میدارند او را خداوند شفا داده است وگرنه از توان ما نبوده است که درد او را علاج نمائیم. او در زمان تحصیل در دبیرستان با جهاد سازندگی همکاری نزدیک مینماید. و در پشت جبهه و پشتیبانی جبهه جنگ به همراه دیگر برادران جهادگر به جهاد وارد میشود تا اینکه در سال ۱۳۶۳ به همراه دوستان جهاد گر به منطقه‌ی سرپل ذهاب اعزام میشود و اینجاست که سرزمین دشت ذهاب از رشادتها و شهامتهایش رمز های ناگفته بسیار دارد. محمدرضا، خدایی بود. روح خدایی داشت. با تقوا و متقی بود و آنچنان از آن محافظت و مراقبت مینمود که سیمای نورانی او همراه با حجب و حیای خاصش زبانزد عام و خاص بود.او درد دردمندان را با اعماق وجود لمس کرده بود و روح پاکش را با نشستن در کنار آنان و مساعدت آرامش داده بود. چه گویم از راز و نیازهایش چه میدانم که او در حال و هوای نماز شب هایش به خدایش چه‌ها میگفت همی دانم که خضوع و خشوع در سیمایش هویدا بود.اهل دنیا نبود بلکه با دنیا بیگانه، شهید بسیار دلسوز،صبور و مقاوم بود.
هدف ما پیروزی اسلام و احیاء احکام قرآن است و در این راه شهادت را به جان میخریم چرا که معامله با خدای خود با خالق خود عین سعادت انسان است همانطور که امام حسین (ع) فرمود که ای خدا اگر دین تو با کشته شدن من یاری میگردد،پس ای شمشیرها مرا دریابید.
خدایا بارالها تو خود میدانی که من گنهکار چقدر معصیت تورا کرده‌ام از تو طلب مغفرت میکنم.
در سال ۱۳۶۱ به منطقه غرب اعزام شد و براثر اینکه مریض بود به اصرار دوستان بعداز چند روز برمیگردد ودر مشت جبهه با توان تلاش مینماید تا مجددا در سال ۱۳۶۲ پس از گذراندن دوره آموزشی در پادگان قدس به منطقه غرب اعزام میشود.
پس از گرفتن دیپلم با توجه به اینکه علاقه زیادی به معلمی داشتند و چون در ارتباط با کار و جامعه احساس مسئولیت مخصوصا در زمینه فرهنگی و رشد عقیدتی دینی جامعه داشتند در کنکور تربیت معلم شرکت نمودند و در رشته تجربی قبول شدند.آخر این گوهر پاک باخته این آتش افروخته خدا آرام و قرار از او ربوده شده بود. در دل فقط حال و هوای خدا حاکم بود. آری او دیگر برای یاری دین خدا به جز سرود شهادت چیزی را زمزمه نمینمود درس و مدرسه را رها نمود و به دانشگاه حقیقی روانه شد، باشد که در جهت رشد زمینه فرهنگی دینی نقشی داشته باشد. در دانشکده اباعبدالله در رشته جانبازی شرکت نمود، و بالاخره در سال ۶۴ به همراه دوستانش به منطقه غرب میروند و بعداز چند روز برمیگردند و به همراه دوستانش به خانه شهید اصیلی می آیند و شب را تا ساعت ۳ بامداد ذکر دعای توسل و راز و نیاز میگذراند و شهید میگوید که ما مطلع شدیم که در جنوب عملیاتی صورت میگیرد از غرب برگشتیم تا بتوانیم در عملیات شرکت کنیم آری او میگوید من از این کارم هدف دارم.گویا از شهادتش نوید داده است.
شهید اصیلی قبل از شهادت خبر شهادت خودش را به استناد خوابش به دوستانش میدهد او یک شب قبل از شهادت خواب میبیند که با دوستش حمید هاشمی که شهید شده بود در کنار هم هستند فقط یک شیشه ای حائل بین آنهاست و شهید حمید هاشمی به دوستش میگوید که ان‌شاءالله شما هم پیش ما می‌آیید.
و در بهار سال ۱۳۶۵ در عملیات والفجر ۸ به درجه رفیع شهادت میرسند. شهید اصیلی اهل تحقیق بودند چه از نظر مذهبی و چه علمی. او به مطالعه کتابهای شهید دستغیب و شهید مطهری اصرار زیادی داشتند و بیشتر به خانه برادران و خواهران رفته سفارش به مطالعه میکرد حتی روزی یک صفحه.
شهید بعداز گذراندن یک سال از تربیت معلم به اصرار خانواده در سال ۱۳۴۰ مجددا در کنکور شرکت میکند و جواب قبولی در رشته پزشکی او زمانی می‌آید که شهید در دانشگاه بزرگتری قبول شده است و برای سومین بار به منطقه اعزام شده است. تو خود میدانی که ما عاشقیم، پس آنچنان آتش عشقی در دلمان جای ده که دیگر لحظه‌ای فراق تو را تحمل نکنیم.