محمدعلی یوسفی

بسمه تعالی
بسم رب الشهدا و الصدیقین
ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
آنهایی را که در راه خدا کشته میشوند مرده مپندارید بلکه آنها زنده هستند و در برابر خدایشان روزی میخورند
حال که سرزمین اسلامی ایران نیاز به جوانانی ایثارگر و فداکار دارد و اینکه نهال انقلاب اسلامی نیازمند آبیاری است پس چه بهتر که با خون نهال تازه به ثمر رسیده انقلاب اسلامی را آبیاری کنیم.
مطابق نقل صریح تر آن که می فرماید و قاتلوهم حتی لا تکون فتنه. به پا خواسته ایم خواستیم تا به یاری
الله و در جهت اعتلای کلمه الله حرکت کنیم و به امید اینکه پرچم خونین اسلام را در اقصی نقاط گیتی به اهتزاز درآوریم و کفر و شرک و نفاق را از بن بر کنیم. حاضریم در این راه حتی شیرین ترین سرمایه خود یعنی جان خود را نثار کنیم و به ندای هل من ناصر ینصرنی حسین زمان لبیک گفته و پرچم لا اله الا الله را در کربلای معلا به اهتزاز درآوریم انشالله.
سخنی با مادرم ببوسم دست تو ای مادر که پروردی مرا آزاد/بیا با پا که فرزندت شده داماد/ به حجله میروم شادان ولی زخم به تن دارم/ به جای رخت دامادی لباس خون به تن دارم
مادر عزیزم از این همه زحمت بیکران که برای من کشیدی و شبها خواب خود را به خاطر من پایمال کردی و مرا با هزار رنج و غم بزرگ کردی آرزو داشتی که در این زمان که پیر گشته ای عصای پیریت گردم چه کنم که اینک اسلام به خون من نیاز دارد مادرم میدانم که آرزو داشتی مرا داماد کنی و بر تن من خلعت شادی بپوشانی اما مادرم چه عروسی بهتر از این است که کارت عروسی را بر در و دیوار مساجد نصب کنند و مردم هم در مسجد جمع شوند. مادرم مرا ببخش که نتوانستم آرزویت را برآورده کنم و تو هم پدر جان خیلی برایم زحمت کشیده ای و در زمانی که من در بستر گرم خود خوابیده بودم تو شب و روز فعالیت می کردی که من گرسنه نمانم و همه این زحمات را برای این تحمل می گشتی که امروز که از کار افتاده ای من برای زندگیت تلاش و کوشش کنم اما امری بزرگتر از این هم وجود دارد من می توانم با خون خود در آن امر بزرگ شرکت کنم. پدرم مرا ببخش که نتوانستم آرزوهایت را برآورده کنم و اما خواهرم تو هم برای من زحمت بسیار کشیده ای در زمانی که مادرم در سر مزرعه کار می کرد تو بر سر گهواره من می نشستی و مرا می خواباندی و هر خواهری آرزو دارد که دامادی برادرش را ببیند و توهم دامادی مرا میبینی ولی با چهره خونینم. خواهرم زینب وار در شهادت من صبور باش و در شهادت من گریه و زاری بسیار و بلند نکن تا دشمنان شکست خورده اسلام با شنیدن صدای گریه ات شاد نشوند.
و اما برادرانم شما هم هر یک به سهم خود برای من زحمت کشیده اید به خصوص برادر بزرگم که خیلی کوشش کرد تا من دیپلم بگیرم. برادر جان این همه زحمتی که برایم کشیده ای از تو نهایت تشکر را دارم و از اینکه نمیتوانم زحماتت را جبران کنم امیدوارم که مرا ببخشی. برادرانم از شما تقاضا دارم که نگذارید اسلحه ام زمین بیفتد و دشمنان از شهادت من شاد شوند. طوری با دشمنان بجنگید که جنگیدن را فراموش کنند به طوری مقاوم و استوار باشید که کوه با همه استواری خود به استواری شما تحسین کند. از برادرانم تقاضا دارم که اگر خدای نکرده یک زمانی مورد بی احترامی من قرار گرفتند مرا ببخشند از کلیه دوستان و آشنایان تقاضا دارم اگر حقی بر گردن من دارند مرا مورد عفو قرار دهند. از جانب من از همه دوستان و آشنایان خداحافظی کنید و از خداوند تبارک و تعالی بخواهید که به شما صبر عطا فرماید. به امید به اهتزاز درآمدن پرچم اسلامی ایران در کربلا و آزادی قدس عزیز. تمام سرزمین ایران خانه ماست ولی برای اینکه مادرم هر شب جمعه بیاید و با من صحبت کند مرا در مسجد محل خودمان بگذارید.