محمدقاسم حاتمی گل تپه

با سلام و درود بیکران بر مهدی موعود(عج) یگانه منجی انسانها و درود فراوان بر نائب حقش امام امت! یگانه بود شکن و درود به یاوران برحق امام زمان که با نثار خون خود درخت اسلام را به ثمر می رسانند. پیام را شروع می کنم درحالی که قلبی سرشار از سخن دارم و قلبی ناتوان! که از عهده وصفش ناتوان است و لذا دست استمداد از خدا میطلبم و چند کلام ناچیز را می نگارم. ای مردم! ای مردم در مرگ من گریه نکنید چون لایق گریستن نیستم به یاد مرگ من و برای شادی روح من بر ندای حسین زمان لبیک بگوید و سلام خونینم را برگیرید سرنوشت جنگ را در میدان نبرد به نفع اسلام و مستضعفان تعیین کنید. تا پرچم لا اله الا الله و محمد رسول الله بر پهنه گیتی سایه گسترده و غنچه های لبخند بر لبهای مظلومان جهان بشکفد. همیشه به یاد خدا باشید و در نمازها حضور قلب داشته باشید و آن گونه اقامه صلاة نمایید که گویی آخرین نماز شماست و شما را به خدا مرا به لطف و بخشش خود قرار دهید و از گناهانی که در حق شما کرده‌ام در گذرید و از خدای منان طلب مغفرت می نمایم و تو ای مادر! شکر خدا کن که فرزندی که تربیت کرده بودی و به حق در دامن مکتب حسین (ع) پرورش یافته و به عشق حسین (ع) راهی جبهه ها شده است مادرم حق شما در گردن من بسیار زیاد است اگر سعادت نسیب (نصیب) من شد حلال کن. ای پدرم! میدانم زحمتم را زیاد کشیده‌ای تنها بودی! مرا درس خوان کردی و می دانم هم تنها خواهی شد چون برادرانم کوچک اند. برای من گریه نکنید و نگذارید خواهرانم گریه کنند حیف که برادر بزرگ نداشتم تا سلاح خونینم را بر گیرند ولی میدانم جوانان ایران نخواهند گذاشت سلاح من به زمین بماند. ای مادر! حلالم کن که روز آخر من است صبر کن مادر که راه ها بود راه خدا!
من کنم با خون خود کربلا لاله گون
ز فداکاری کنم کاخ ستم را واژگون
نور چشم فاطمه در کربلا بی یاور است
تا که جاویدان بماند نام حسین و اکبرت
والسلام
66/4/2