منوچهر یوسفیان

بسم الله الرحمن الرحيم
(لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون ۹۲ آل عمران) این وصیت نامه را با وضو می نویسم باشد که هشداری برای دلهای محجوب ما باشد و قبل از مرگ منتبه شویم به این که توشه آخرت را برداریم (اللهم توفنا مسلما )
و سعی کنیم همیشه با وضو باشیم حتی در هنگام خواب و خداوند اعمالی را که خالص برای رضای اوست قبول میکند. انشاء الله تمام اعمال ما قبول درگاه باری تعالی شود. نمی دانم آیا بتوانیم به اندازه ذره خردلی شکر نعمات خداوند را بجای بیاوریم، شکر و منت خدای را که جبهه را قرار داد و با کشیدن جوانها به سوی این دانشگاه بزرگ و عظیم آنان را به سوی خوشبختی و سعادت رهنمون ساخت و این قشر از جوانها سعادت بزرگتری را نصیب شدند که همانا توبه و انابت به سوی خدا و ذات اقدس اوست و برگشت به سوی فطرت اولیه هر انسانی ای دنیا و ای مردمی که زمانی من هم نیز جزو شما بودم و با شما سر به جیب خود فرو برده بودیم و در هم میلولیدیم الا عده ای از ما که بیدار بودند و دائم به جستجوی گمشده ای بودند تا بالاخره به آن رسیدند (شهید نعمتی) و بعضی در فراق یگانه معشوقشان دلشان در تب و تاب بود
و آرزوی پرواز و صعود بر کوی دلبرشان آنان را به خود مشغول داشته بود و به چیزهای بی ارزش مادی نمی نگرستند. اینک بعد از سالها غفلت و دوری از حق و غرق در دنیا با تمام رنجها و ملالتها دنیا را با تمام زرق و برقهای ظاهری آن که همچون مار خوش خط و خالی است به خود واگذاشته ام و راهی کوی دوست و منظر دوستدار رزمندگان یعنی مهدی (عج) موعود شدم و هر چند لیاقت و توفیق دیدن فرمانده
خود را نداشتم.
و از بزرگترین الطاف خدا توفیق توبه بود که به من داد اما هنوز نمی دانم آیا قبول نموده یا خیر اما از او بعید نیست که بنده پشیمان خود را
نپذیرد.
هنگامی که دنبال تابوتی راه می افتید آن روز را در نظر داشته باشید که خودتان روی دست مردم به طرف قبر می روید و هیچ شکی در این نیست چراکه کل نفسه ذائقه الموت و فقط برای یکبار ای کاش هفتاد جان داشتیم و در راه حسین فدا می کردیم آری مردن با عزت و در
خون خود غلتیدن و دیدن جلوه یار زیباست .
شمارا وصیت میکنم به سحر خیزی و نماز شب ، قرآن را بخوانید و درک کنید و از حافظان قرآن باشید، نماز پرشکوه و دشمن شکن جمعه را ترک نکنید شبهای جمعه مردگان را و علی الخصوص مزار شهیدان را یاد کنید و بر مصائب آقا امام حسین گریه کنید زیرا کسی که گریه نمی کند قسی القلب است و یکی از مصائب است که تا روز تغابن متوجه عمل خود نیست و برای خود تاسف می خورم که تا فرصت داشتم
ندانستم و حالا که میدانم و درک میکنم فرصت خیلی از اعمال گذشته و دیر است پس از فرصت کمال استفاده را بکنیم و مردم در خوابند و هنگامی که می میرند بیدار میشوند و تا زنده اید جهاد در راه خدا را دوست داشته باشید و از ناراحتی ها نترسید زیرا که ناراحتی و مصائب دنیا برای مومن است و راحتی و آسایش آنها در آخرت میباشد. (کتب علیکم القتال وهو كره لكم وعسى أن تكرهوا شيئا وهو خير لكم عسى أن تحبوا شيئا وهو شر لكم والله يعلم وانتم لا تعلمون )
ای مردم میدانم بعد از مدت کوتاهی من نوعی را فراموش میکنید و این مسئله ای نیست زیرا قاعده دنیا همین است دیدن و بدست فراموشی سپردن اما تقاضای من این است کما فی السابق عزاداریهای سالار شهیدان را فراموش نکنید ، زیرا یاد حسین طراوتی است در قلب مومنین که هرگز فراموش نمی شود و از بین نمی رود وصیتنامه ها را گوش ندهید و به دست فراموشی بسپارید ، سعی کنید عامل باشید ، به
گفته های فردی که خود ناحق بوده ولی حرف حق میزند و عمده فکر خود را صرف جبهه کنید این دانشگاه عظیم جایی که از مساجد ذکر خدا بیشتر گفته میشود جای ملاقات امام زمان (عج) شاید درک نکنیم که صاحب الزمان فرماندهی جبهه ها را به عهده دارد و امدادهای غیبی است که جبهه ها را می چرخاند و دست خالی چگونه امکان دارد بسیجیان ما بر کماندوهای عراقی غلبه پیدا کنند و این آیه عینیت پیدا
میکند. (یدالله فوق ایدیهم ) و آنها چیزی را نمی بینند (و جعلنا من بين ايديهم سدا و من خلفهم سدا فاغشيناهم فهم لا يبصرون )..( يا ايها الذين امنوا اتقوا الله حق تقاته) بترسید از خدا چنانچه شایسته ترسیدن است و بگوییم الهی لا تكلني إلى نفسي طرفه عينا ابدا. برگردیم به اصل خودمان که همان فطرت خداست کم دور شویم از اصل خودمان چرا بی خیالی، چرا خواب ، چرا ستم به خود برگردیم و فکر کنیم فکر کنیم برای چه ساخته شده ایم مگر مولایمان نفرموده که انى لا ارى الموت الا السعادة وما الحيوه مع الظالمين الا برما) رسیدن به جوار دوست از خوشترین وصلها است و بالاترین سعادت فرد دیدن جلوه محبوب و کشته شدن بوسیله دوست ، و خوش است دادن جان بی قابل و رسیدن به جوار یگانه دوست قهار و متکبر
غازی به ره شهادت اند رنگ و پوست غافل شهید عشق فاضل تر از اوست
فردای قیامت این بدان کی ماند
کان کشته دشمن است و این کشته دوست

سخنى با پدر ومادر عزيزم
از شما سپاسگزارم بخاطر زحمات ورنجهاى كه درطول زندگى كشيديد وصبر را پيشه خود كرديد وبراى رضاى خدا وبراى بقاى اسلام فرزند خود را فدا كرديد ،خداوند اين قربانى را از شما قبول كند ومرا ببخشيد زيرا حقوقى كه شما به گردن من داريد من نتوانستم ادا كنم وافتخار بر شما باد ،مرا حلال كنيد .از تمام اقوام وآشنايان وهمه وهمه كسانى كه اين وصيت نامه را مى خوانند ويا صداى خواننده اش را مى شنوند تقاضا دارم مرا حلال كنند .
از حق خود در گذريدكه خدا عافين عن الناس را دوست دارد .
وآخرين سخنم با برادرانم در دانشسرا عزيزان روز غفلت گذشت روز حراست رسيده حراست از آرمانهاى جمهورى اسلامى .بدانيدجمهورى اسلامى به وجود شما جوانان پاكباخته افتخار مى كند كه با ايثار مى خواهيد بر شاخ وبرگ سالم اين درخت گهربار بيفزاييد مهيا شويد كه فرزندان شهيدان منتظرند با فكرى سالم وضميرى پاك ولوحى ساده وخالى از نوشته هاى پوچ .يگانه شهيد دانشسرا (نعمتى عزيز )را فراموش نكنيد وخط امام يگانه خطى است كه مى توان بدون دغدغه روى‌آن حركت كرد واز تمام مسئولين ومعلمين وتمام خدمتگزاران به اسلام وجمهورى اسلامى التماس دعا وطلب حلاليت دارم .
و 15 روز هنگام كارگرى روزه قضا دارم كه كفاره دارد و بهتر است سير كردن فقرا ،درضمن 128روز روزه قضا و دو هفته روزه عهد دارم جداى ازآن و6 ماه نماز قضا تقريباپول بانك نصفش مال خمس است و بقيه آن پول كفن و دفن و كمك به فقرا و جبهه و كتابها و لباسهاى اضافى را به كتابخانه بسيج بدهيد ،مگر كتابهايى راكه مال خودم هست و احتياج به خواندن آن داريد .عملى كنيد خداوند به شما اجر خير بدهد . والسلام من الله التوفيق عليه التكلان
منوچهر يوسفيان دهم ربيع الااول 2/9/