کریم محمودی

وَجاهِدوا بِأَموالِكُم وَأَنفُسِكُم في سَبيلِ اللَّهِ ۚ ذٰلِكُم خَيرٌ لَكُم إِن كُنتُم تَعلَمونَ
و در راه خدا به مال و جان جهاد کنید این کار شما بسی بهتر خواهد بود اگر مردمی با فکر و دانش باشید.(توبه - ۴۱)
آن روز که جان خود فدا می کردید
با خون به «حسین» اقتدا میکردید
چون منطقتان منطق عاشورا بود
با نفی «خود» اثبات «خدا» می کردید
طبیعت در دامن خود دلیر مردانی پرورش میدهد که استقامت، صبر، وقار و آرامش در وجود آنها متبلور شده است خصوصاً که نشاط و شادابی طبیعت با صداقت و پاکی و بی آلایشی مردمان نجیب روستاها توأم شده باشد کریم محمودی نیز در چنین محیطی و در میان خانواده مذهبی در روستای برزول نهاوند چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در روستا گذراند جایی که درس خداشناسی را در دامن طبیعیت فرا گرفت. در طول این مدت از سپاسگزاری خداوند متعال دمی غافل نبود و در مساجد و مراسم مذهبی و سخنرانی ها شرکت می جست. مقطع متوسطه را نیز در دبیرستان شهداء با جدیت دنبال کرد. از پایگاه های بسیج غافل نبود و روحیات مذهبی را سعی میکرد در حد اعلاء در خود بارور نماید به عیادت بیماران دوستان و آشنایان میرفت و صله رحم بجا می آورد. در تشکیل کلاسهای فرهنگی قرآن و احکام پیش قدم بود از نظر علمی و مذهبی و تحصیل الگوی به تمام معنی برای همسالانش بود. با صدای اذان برای مناجات با معبودش میشتافت و دیگران را نیز تشویق می کرد که به وقت نماز، این پایه و ستون دین، دست از کار ها بردارند و لحظاتی با خدای خویش باشند و سپاس گویند نعمتهای بی شمار الهی را.
هنوز ۲ سال از تحصیل در دبیرستان نگذشته بود که «کریم» کسوت معلمی را برگزید. باشد که در تربیت فرزندان این مرز و بوم و تعليم مكتب حسين عليه السلام سهمی داشته باشد. بنابر این دو سال در مرکز تربیت معلم ملایر بخش جوکار به تحصیل علم پرداخت. در میادین ورزشی نیز اسوه بود راهپیمایی ها، نمازهای جمعه و جماعت ملایر و نهاوند حکایت های زیادی از کریم به یاد دارند. به امام خمینی (ره) چون پدر خویش عشق می ورزید و فرمانش را به دیده منت می گذاشت و توصیه های امام راحل را سعی میکرد جامه عمل بپوشاند هنوز همسنگران وی در تربیت معلم یاد و خاطرۀ برگزاری دعای کمیل، توسل، ندبه و... وی را فراموش نکرده اند هنوز که هنوز است نوشته کریم بر لوح دل بسیاری به جا مانده است که: «شهادت» واژۀ لطیف و دل انگیز و مرگی است شیرین که شهید بخاطرش خیابان های عشق را با خون چراغانی می نماید تا ما بازماندگان از قافله شهیدان راه را از چاه باز شناسیم. شهادت مرز بین آزادی و اسارت است که شهید با غوطه ور شدن در دریای مواج و خروشان عشق به خدا در رودخانه وصل از سیم های خاردار مادی و دنیوی میگذرد و چون شمعی است که می سوزد تا محفل دوستان را نورانیت و امید بخشید.»
کریم با وجود سن کم برای دفاع از حریم و کیان اسلام به جبهه اعزام شد. قبل از اعزام خطاب به پدر و مادرش با توصیه به صبر و بردباری میگوید همیشه و در همه حال به فرامین رهبر عزیز انقلاب اسلامی گوش فرا دهید اگر شهید شدم گریه و زاری نکنید چرا که فرزندتان در راه اعتلای کلمه الله و توحید و در راه اسلام شهید شده است و این ادامه راه حسین بن علی (ع) سرور و سالار شهیدان است.
کریم چند روزی را در کرمانشاه به آموزش نظامی گذارند و سپس به منطقه ماووت عراق اعزام شد و چند صباحی همدوش رزمندگان در مصاف اهریمنان سپری کرد و آخر الامر روزی در حین انتقال به جلو و نفوذ در خاک دشمن بعثی کامیون حامل آنها مورد اصابت خمپاره قرار گرفت و بدین گونه جان پاک خویش را در راه اسلام و ایران جان به جان آفرین تسیلم می کند.
خانواده کریم می گویند هنگامی که حضرت امام خمینی (ره) در تلویزیون صبحت میکرد و به خانواده شهدا تبریک و تسلیت میگفت روحیه گرفتیم و خوشحال بودیم از اینکه توانسته ایم سهمی در تداوم انقلاب اسلامی داشته باشیم.